"Μαμά μου λείπεις", το νέο, διαχρονικά συγκινητικό, τραγούδι του Κώστα Ασμανίδη, μέλους του Δημοβουλίου Ορεστιάδας
Στίχοι: Κωνσταντίνος Ασμανίδης
Μουσική: Ευριπίδης Νικολίδης
Ερμηνεία: Βασίλης Λέκκας
Στίχοι:
Θυμάμαι…
Εγώ, παιδί μικρό,
‘’πρωτάκι’’ στο δημοτικό…
Εσύ στα είκοσι οχτώ,
έξω απ’ την πόρτα της
αυλής…
…να περιμένεις να με δεις…
Να μ’ αγκαλιάσεις…!
Μετά… στο σπίτι το παλιό,
όταν γυρνούσα απ’ το σχολειό,
έπαιζα κι έκανα ζημιές…
‘Εβαζες πάντα τις φωνές…!
‘’Πες μου τι θέλεις πάλι εκεί,
δεν σε χωράει τόση αυλή...;
Έχεις ρημάξει το
χαλί…’’
Μαμά μου λείπεις…
Και όταν ‘’έφυγε’’ ο μπαμπάς…
Τα πάντα έγινες για ‘μας!
Μάνα, πατέρας,
αδερφή…
Ήσουνα πάντοτε εκεί!
Δεν λύγισες ούτε στιγμή…!
Μαμά μου λείπεις…
Μια νύχτα στα δεκαεφτά,
θυμάμαι γύρισα αργά…
Με καρτερούσες στα σκαλιά!
Η ώρα, περασμένες τρεις…
‘’Τώρα θυμήθηκες να
‘ρθεις;
Να με πεθάνεις
προσπαθείς ;
Δεν έχεις τίποτα να πεις ; ‘’
Μαμά μου λείπεις…
Ύστερα πλέον φοιτητής!
Κάθε βδομάδα στο σταθμό,
ερχόταν δέμα απ’ το χωριό…
Μέσα δυο – τρία
φαγητά,
τέσσερα – πέντε φρέσκα αυγά
και κουλουράκια…
Και στο πτυχίο μου
εκεί…!
Μπροστά, στην ‘’πρώτη τη γραμμή’’,
καμαρωτή – καμαρωτή…!
Με τα γοβάκια…
Τώρα δεν είσαι πια εδώ,
μας βλέπεις απ’ τον ουρανό…
Θέλω συγνώμη να σου πω!
Μαμά να ξέρεις σ’
αγαπώ..!
Μαμά μου λείπεις…
Όλα αχνά, μα ζωντανά,
στο νου μου έρχονται ξανά…
…το φρικασέ την Κυριακή…!
‘’ Πριν φάτε κάντε
προσευχή…
Στην Παναγία μας μια ευχή
…να μας φυλάει…’’
Ύστερα πάλι η σιωπή…!
…κι εκείνο το ‘’μισό’’
χαμόγελο της λύπης…
Μαμά μου λείπεις…