Οι κεντρικοί δρόμοι της Ορεστιάδας, στους οποίους βρίσκονται τα καταστήματα και γενικά το κέντρο της πόλης θα παρουσιάσει πάλι, όπως την 25η Μαρτίου 2025, μια αποκαρδιωτική εικόνα;
Αντί να κυριαρχεί το γαλανόλευκο χρώμα της σημαίας, θα αντικρίζουμε και πάλι τους άχαρους τοίχους των σπιτιών και των καταστημάτων;
Σε μια τέτοια ημέρα δεν πρέπει το φρόνημα των συμπολιτών μας να είναι αναπτερωμένο;
Το φρόνημα, βέβαια, ενισχύεται με ομιλίες, καταθέσεις στεφάνων σε μνημεία και παρελάσεις, αλλά τον σημαντικότερο ρόλο παίζει ο σημαιοστολισμός.
Ένας τέτοιος σημαιοστολισμός δεν γίνεται για το «θεαθήναι», γίνεται για να μεταδώσει στους πολίτες ένα βαθύτατο συμβολικό μήνυμα.
Η σημαία δεν είναι ένα απλό πανί. Σ’ αυτό το πανί συμπυκνώνεται η ψυχή του κάθε Έλληνα. Μας θυμίζει τις θυσίες των προγόνων μας, μας διαμηνύει ότι αυτή η γη ανήκει σε μας και μας προτρέπει να την υπερασπίσουμε, να υπερασπίσουμε τα σπίτια μας, την οικογένεια και τους εαυτούς μας.
Εμείς οι παλαιότεροι έχουμε γαλουχηθεί από την παιδική μας ηλικία και τα μαθητικά μας χρόνια ότι πολεμάμε για τη σημαία. Σε μια σύγκρουση, σε έναν πόλεμο δεν παραδίδουμε τη σημαία. Ο στρατιώτης προτιμά να θυσιάσει τη ζωή του παρά να παραδώσει τη σημαία.
Όποιος παρέδιδε τη σημαία ήταν σαν να πετούσε την ασπίδα του, ήταν ένας ρίψασπις. Όποιος από τους Σπαρτιάτες εγκατέλειπε την ασπίδα, ήταν δηλαδή ρίψασπις και γύριζε στην πόλη του χωρίς αυτή, αποτελούσε όνειδος για όλη την οικογένειά του. Το ίδιο πρέπει να αισθανόμαστε και εμείς σήμερα για τη σημαία μας.
Τη σημαία μας πρέπει να μάθουμε να τη θεωρούμε σύμβολο ιερό, έκφραση της συλλογικής μας ύπαρξης και να το δείχνουμε υπερήφανα σε κάθε μας εθνική γιορτή.